10 Φεβρουαρίου 2015

Η ιστορία της General Electric


Ένας «πόλεμος» που ξεκίνησε μεταξύ του του Edison και του του Tesla.
Ένας «πόλεμος» που ξεκίνησε μεταξύ του του Edison και του του Tesla.
Η General Electric έχει τις ρίζες της στον εφευρέτη Τόμας Έντισον. Tα τελευταία χρόνια η εταιρία General Electric είναι μόνιμη επικεφαλής στον πίνακα της βρετανικής εφημερίδας «Financial Times» με τις 500 καλύτερες επιχειρήσεις του κόσμου -βάσει της
χρηματιστηριακής τους αξίας- και παράλληλα διακρίνεται συνεχώς ως η πιο αξιοθαύμαστη εταιρία στις Ηνωμένες Πολιτείες σύμφωνα με το έγκυρο αμερικάνικο οικονομικό περιοδικό «Fortune». Είναι η μοναδική εταιρία που περιλαμβάνεται στο βιομηχανικό δείκτη Dow Jones από την ίδρυση του μέχρι και σήμερα. Παρά την παγκόσμια κυριαρχία της η General Electric ακολούθησε ιδιαίτερη στρατηγική για την Ευρωπαϊκή Αγορά ακολουθώντας την τακτική των εξαγορών εταιριών, δεν άργησε να δημιουργήσει ένα πανίσχυρο όνομα και στην Ευρώπη.
Εναλλασσόμενο ρεύμα
Από αυτό ξεκίνησαν όλα, και τελικά προκλήθηκε μια τέτοια Παγκόσμια Αναταραχή στο Expo στο Σικάγο το 1893. Ένας «πόλεμος» ξεκίνησε από τότε και συνεχίζεται με αμείωτο ενδιαφέρον μέχρι και σήμερα! Ένας «πόλεμος» που ξεκίνησε μεταξύ του οράματος του Edison και του οράματος του Tesla
index… για το πώς η ηλεκτρική ενέργεια θα παράγεται και θα διανέμεται.
Η διάσταση των απόψεών τους, μπορεί να συνοψιστεί στο εξής ένα: στο κόστος και στην ασφάλεια. Το DC (General Current) ρεύμα πάνω στο οποίο “δούλευε” ο Edison (που υποστηριζόταν από την General Electric) ήταν δαπανηρό για μεγάλες αποστάσεις, και επικίνδυνο ως προς τους σπινθήρες που παράγονταν από τον απαιτούμενο μετατροπέα (από το συλλέκτη).
Έτσι ο Edison και οι υποστηρικτές του, χρησιμοποίησαν τους γενικούς «κινδύνους» του ηλεκτρικού ρεύματος για να ενσταλάξουν το φόβο στην εναλλακτική του Tesla, δηλαδή στο Εναλλασσόμενο Ρεύμα.
Ο Edison δεν δίστασε να προκαλέσει ηλεκτροπληξία μερικές φορές σε ζώα σε κάποιες από τις επιδείξεις του, προκειμένου να… επισημάνει τον κίνδυνο. Απώτερος στόχος του βέβαια, να ενσταλάξει το φόβο.
Ακολούθως, ο Edison έδωσε στον κόσμο την ηλεκτρική καρέκλα, ενώ ταυτόχρονα διέσυρε την προσπάθεια του Tesla για να προσφέρει ασφάλεια σε χαμηλότερο κόστος.
Ο Tesla απάντησε, αποδεικνύοντας ότι το AC (Alternating Current = Εναλλασσόμενο Ρεύμα) ήταν απολύτως ασφαλές, με το να παρουσιάσει την περίφημη επίδειξη κατά την οποία έστειλε ρεύμα μέσα από το ίδιο του το σώμα για την παραγωγή φωτός.
Αυτή η διαμάχη Edison – Tesla (GE-Westinghouse) το 1893, μεσουράνησε για πάνω από μια δεκαετία σκιερών επιχειρηματικών συμφωνιών, αλλεπάλληλης κλοπής ιδεών, και καταστολής διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που ο Edison και τα πλούσια συμφέροντά του ασκούσαν πάνω στις εφευρέσεις του Tesla.
Ωστόσο, αυτό δεν αλλάζει το αυταπόδεικτο: το σύστημα του Tesla είναι αυτό που παρέχει την παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας στη σύγχρονη εποχή μας!
Ανάλυση:
Ο Τέσλα μετά από κάποιες αποτυχημένες επιχειρηματικές ενέργειες βρίσκει νέο χρηματοδότη για τα πειράματα του το 1887.
Ο νέος χρηματοδότης ήταν ο διευθυντής της τηλεγραφικής εταιρείας Western Union Α. Μπράουν, ο οποίος του έστησε το εργαστήριο του, λίγα τετράγωνα πιο πάνω από το εργαστήριο του Έντισον, στην οδό Liberty στον αριθμό 89.
Τον Οκτώβριο του 1887 η πατέντα του με το όνομα Πολυφασικό Σύστημα Τέσλα κατοχυρώθηκε στην Αμερικανική Επιτροπή Ευρεσιτεχνιών.
Το 1888 ο Τέσλα έδωσε μια διάλεξη με θέμα «Το Νέο Σύστημα Κινητήρων και Μετασχηματισμών Εναλλασσόμενου Ρεύματος», στο Αμερικάνικο Ινστιτούτο Ηλεκτρομηχανικής, η οποία έδωσε το έναυσμα στον βιομήχανο Τζώρζ Γουέστινχαουζ (1846-1914) να συνεργαστεί μαζί του.
Ο Έντισον με τον χρηματοδότη του Μόργκαν άνοιξαν μέτωπο δυσφήμισης εναντίον του Τέσλα και των χρηματοδοτών του Γουέστινχαουζ και Μπράουν και ειδικά όταν ο τελευταίος πούλησε στις φυλακές Σινγκ-Σινγκ το σχέδιο κατασκευής και λειτουργίας της ηλεκτρικής καρέκλας με εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα.
Η διοίκηση συμφώνησε και το 1890 έπειτα από πολλές επαναλήψεις εκτέλεσαν τον πρώτο κατάδικο στην ηλεκτρική καρέκλα, τον Γουίλιαμ Κέμλερ. Στη συνέχεια ο Γουέστινχάουζ αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και δεν μπόρεσε να καταβάλει την αμοιβή του Τέσλα, ο οποίος όμως συνέχιζε να δουλεύει αφιλοκερδώς για αυτόν.
Την ίδια στιγμή η εταιρεία του Μόργκαν,* Thompson Huston άνθιζε και εξαγόρασε την General Electric του Έντισον, η οποία συνεχίζει να υφίσταται μέχρι σήμερα με την ίδια ονομασία.

Ο Πόλεμος των Ρευμάτων

… Ο θρίαμβος του εναλλασσόμενου ρεύματος και του Τέσλα προσωπικά ήρθε το 1893, όταν ηΠαγκόσμια Έκθεση του Σικάγου ηλεκτροφωτίστηκε με το σύστημα του.
Πάνω από εικοσιπέντε εκατομμύρια Αμερικανοί, το 1/3 του τότε πληθυσμού των ΗΠΑ, είδαν από κοντά την ανωτερότητα του εναλλασσόμενου ρεύματος. Μετά απ’ αυτό ο Τέσλα ήταν ένα διάσημο πρόσωπο στην Αμερική, αλλά όχι και τόσο πλούσιος.
Η αρχική συμφωνία με τον Τζορτζ Γουέστινχάουζ δεν τηρήθηκε, καθώς ο επιχειρηματίας αδυνατούσε εξ αιτίας του ανταγωνισμού να εκπληρώσει τους όρους της. Για να βοηθήσει τον βιομήχανο, που τον είχε υποστηρίξει όταν σχεδόν κανείς δεν πίστευε στο σύστημα του, ο Τέσλα δέχθηκε να σχίσει τα συμβόλαια κι έτσι, αντί για τα 12.000.000 δολάρια που έπρεπε κανονικά να πάρει, εισέπραξε μόλις 216.000, τα οποία και επένδυσε στις έρευνες του.
«Επειδή κύριε Γουέστινχαουζ πιστέψατε σε μένα ακόμη κι όταν κανείς δεν με πίστευε και ήσασταν αρκετά γενναίος για να το κάνετε, όταν στους άλλους έλειπε η γενναιότητα και με υποστηρίξατε ακόμη κι απέναντι στους μηχανικούς σας, που δεν είχαν τη διορατικότητα να δουν το μέλλον, το οποίο εσείς κι εγώ το βλέπαμε ξεκάθαρα και σταθήκατε δίπλα μου ως φίλος…  Ορίστε το συμβόλαιο μου και το δικό σας. Θα τα σκίσω αμέσως για να μην έχετε πρόβλημα από τη δικά μου ποσοστά. Είναι αρκετό αυτό;».
Αυτό και έγινε. Ο Τέσλα έσκισε τα αρχικά συμβόλαια — τιμής ένεκεν, όπως είπε, της ανθρωπότητας — και εισέπραξε το 1891 μόλις 216.000 δολάρια για την αποκλειστική εκμετάλλευση των εφευρέσεων του από την εταιρεία του Βέστινχαουζ. Συνέχισε έτσι τις έρευνες του χωρίς να έχει την παραμικρή υποψία για τους μικρόψυχους ανταγωνισμούς, που οργίαζαν γύρω από τις εφευρέσεις του. Εκείνος ήταν απόλυτα μαγεμένος από το νέο κόσμο του ηλεκτρισμού, που ανοιγόταν μπρος του…
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ


*Ο Τζων Πίερποντ Μόργκαν (JP Morgan) ο πρεσβύτερος αντιπροσώπευε στις ΗΠΑ κάποια βρετανική τράπεζα (Τζωρτζ Πήμποντυ & Σια) συμφερόντων των Ρότσιλντ.
Με την οικονομική τους βοήθεια κατόρθωσε να ελέγξει τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα μεγάλο μέρος του σιδηροδρομικού δικτύου των ΗΠΑ, τα μεγαλύτερα χαλυβουργεία της χώρας, βιομηχανίες όπλων, ναυπηγεία (ο «Τιτανικός» ανήκε σε δική του εταιρεία) και φυσικά τράπεζες. 

Ο Μόργκαν ήταν ο «βασιλιάς των τραπεζών», και μαζί με τους συνεταίρους του κατέχουν 300 θέσεις-κλειδιά σε 12 αμερικανικές «ΔΕΚΟ», σε 34 τράπεζες, σε 10 ασφαλιστικές εταιρείες, σε 24 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις και σε 32 εταιρείες μεταφορών.
 
Ο γιος του Τζ. Π. Μόργκαν ο νεώτερος σε συνεργασία με τους αδελφούς Βάμπουργκ και τους Ροκφέλερ κατάφεραν να δημιουργήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων.

“Η Τράπεζα που εμφανίζουν διαρκώς σαν κεντρική τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτιών της Αμερικής FED ( Federal Reserve η Federal Reserve Bank) δεν ειναι άλλο από μια ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρημένη στην πολιτεία του Delaware ,την Federal Reserve Bank.”
Η ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών (δηλαδή η Κεντρική Τράπεζα της Αμερικής) δεν είναι «σαν τις άλλες», στις οποίες την πλειοψηφία των μετοχών έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις, που επιλέγουν τις διοικήσεις .
Η Federal Reserve, (Fed για συντομία), είναι ιδιωτική.
Το άρθρο 1, παράγραφος 8, εδάφιο 5, του συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών ορίζει ότι το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και να ρυθμίσει την ισοτιμία του με τα ξένα νομίσματα.
Η συνταγματική πρόνοια έμεινε στα χαρτιά.
Η έκδοση νομίσματος δεν ανήκει στη σφαίρα αρμοδιοτήτων της αμερικανικής κυβέρνησης η οποία ούτε ελέγχει την κυκλοφορία του Χρήματος.
Αυτές οι αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε μια ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρημένη στην πολιτεία του Delaware ,την Federal Reserve Bank.
 
Το Ομοσπονδιακό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Woodrow Wilson το 1913, για «να αντικαταστήσει την δικτατορία των ιδιωτικών τραπεζών», (θεωρητικά), και «για να σταθεροποιήσει την κυκλοφορία τραπεζογραμματίων». Το προηγούμενο «φεουδαλικό » τραπεζικό σύστημα, επέτρεπε στους τραπεζίτες να εκδίδουν δικά τους τραπεζογραμμάτια και να ελέγχουν τις τοπικές κοινότητες.
Η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε κανέναν έλεγχο στο σύστημα.
Έτσι, από το απόλυτο χάος, το σύστημα πέρασε από την «δικτατορία των πολλών τραπεζιτών», στην απόλυτη δικτατορία των Rothschild
RockfellerJ. P. Morgan (νεότερος) και Warburg

Ο βουλευτής Charles Α. Lindberg, (πατέρας του διάσημου πιλότου), αντέδρασε στις προτάσεις του Woodrow Wilson και σε δημόσια ομιλία του ,στις 20 Ιανουαρίου 1915, είχε πει:  
«Το σύστημα είναι Καθαρά ιδιωτικό, και αποβλέπει σε έναν μόνο σκοπό, την μεγιστοποίηση των πιθανών κερδών από τη χρήση των χρημάτων άλλων ανθρώπων, προς όφελος των μετόχων και εκείνων που συνδέονται με αυτούς ».
 
Η καρδιά του συστήματος του Wilson ήταν και είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα της Νέας Υόρκης, Federal Reserve Bank of New York, οποία κατέχει το 53% της ομοσπονδιακής τράπεζας, και γύρω από αυτήν λειτουργούν 12 ακόμα περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.


Η νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής τράπεζας, δηλαδή των ιδιωτών ίδιο και όχι της κυβέρνησης. Αυτή η πρακτική βρίσκεται σε άμεση αντίφαση με το αμερικανικό σύνταγμα που εκχωρεί αυτή την αρμοδιότητα στο ομοσπονδιακό Κογκρέσο. Η Βουλή των αντιπροσώπων και η Γερουσία προσπάθησαν το 1936 να ανακτήσουν αυτό το δικαίωμα χωρίς επιτυχία.


Όταν άρχισαν οι ακροάσεις η επιτροπή του Κογκρέσου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:  
«Το Κογκρέσο θεωρεί η μόνιμη ευημερία των ανθρώπων και η προστασία της οικονομικής ζωής του έθνους εξαρτώνται από την καθιέρωση ενός νομισματικού συστήματος που θα βρίσκεται πλήρως υπό τον έλεγχο του, το οποίο θα υποστηρίζει τα συμφέροντα των αγροτών, των εργαζομένων, της βιομηχανίας, και του εμπορίου, και που θα εξασφαλίζει επαρκή χρηματοδότηση, εμπόριο, σταθερή μέση αγοραστική δύναμη, και θα αποφύγει την υπερβολική επέκταση ή την καταστρεπτική περικοπή των πιστώσεων».

Ο καθηγητής Allen B. Brown, στην κατάθεσή του στο Κογκρέσο, είχε υποστηρίξει την εκτύπωση νομίσματος αντί για δανεισμό για την κάλυψη των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, τονίζοντας ότι ο αμερικανικός λαός πληρώνει με ιδρώτα και αίμα τους τόκους των δανείων.


Οι τράπεζες είχε πει ο καθηγητής δεν δανείζονται αλλά εκδίδουν χρήμα. Για κάθε δολάριο που οι τραπεζίτες προσφέρουν στο πιστωτικό σύστημα, δημιουργούν αλλά 10 πιστωτικά δολάρια, που το θεωρούν δικά τους, αν και τα πιστωτικά δολάρια στηρίζονται στον ανθρώπινο ιδρώτα και την εργασία και στις παραγωγικές ιδέες που δεν είναι δικιες τους . Τα σχόλια Allen B. Brown ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο Ομοσπονδιακό σύστημα που ήταν μόνο 23 ετών, τότε. 
 
 Το 1963, ο Πρόεδρος John Kennedy αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση, και να καταργήσει το Ομοσπονδιακό Τραπεζικό Σύστημα.
Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή στην κυβέρνηση του, να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη για τον έλεγχο της εκδόσης του αμερικανικού νομίσματος.
Ο Πρόεδρος Kennedy ήταν νεκρός τρεις εβδομάδες αργότερα.
Όταν ο Πρόεδρος Lyndon Johnson ανέλαβε τα καθήκοντά του, ακύρωσε αμέσως το διάταγμα Kennedy και οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κέρδισαν έναν ακόμα πόλεμο.

Περισσότερο από το 50% των μετοχών της Federal Reserve Bank ανήκαν στις μεγάλες τράπεζες της νέας Υόρκης, η National City Bank του Ροκφέλερ, η National Bank of Commerce, η First National Bank, η Chase National Bank, και η Marine National Bank.
Όταν η National City Bank του Ροκφέλερ συγχωνευθηκε με την J.P. Morgan – First National Bank το 1955, ο όμιλος Ροκφέλερ ελέγχε το 22% των μετοχών της Federal Reserve Bank of New York. Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ
Υ.Γ: Ενα χρόνο μετά την κυκλοφορία της ταινίας Top Gun (1986) η General Electric ξεκίνησε (το 1987) στα σέρβις τις διορθώσεις των κινητήρων F-….110

……………………………..
Σχετικά θέματα:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου